Daria Przybylska, Andrzej Borzęcki

Owrzodzenia kończyn dolnych stanowią ogromny problem terapeutyczny, przyczyniają się do znacznego obniżenia jakości życia pacjentów, zwiększenia śmiertelności a także dużych nakładów na służbę zdrowia. Najczęściej stanowią powikłanie w przebiegu cukrzycy. Kontrola stanu naczyń kończyn dolnych powinna być przeprowadzana nie rzadziej niż raz do roku. Przed rozpoczęciem leczenia konieczna jest ocena stanu ogólnego pacjenta, rozległości owrzodzenia i rozważenie różnych metod terapeutycznych. Zastosowanie terapii tlenowej hiperbarycznej może przynieść pożądany efekt leczniczy i pozwoli uniknąć amputacji kończyny, podnosząc jakość życia pacjenta. Pozwala również skupić się na leczeniu choroby podstawowej. Korzystanie z opracowanych protokołów opartych na doświadczeniu danego zespołu przynosi znaczne korzyści. Ważnym aspektem jest edukacja personelu medycznego: lekarzy, pielęgniarek a także samych pacjentów. Leczenie tlenem hiperbarycznym ma działanie wspomagające. Celem, do którego należy dążyć jest uniknięcie amputacji kończyny w efekcie prowadzące do trwałego kalectwa. Działania interdyscyplinarne są tutaj jak najbardziej uzasadnione i zwiększają szanse pacjenta na uniknięcie amputacji. Wartość predykcyjną ma ocena stopnia zakażenia rany. Poprawa stanu miejscowego jest konieczna aby zminimalizować ryzyko amputacji kończyny. Należy pamiętać, że już samo odroczenie w czasie amputacji może być wymiernym sukcesem terapeutycznym.

Wnioski: Konieczne jest dalsze prowadzenie badań w tej dziedzinie. Opracowanie jak najlepszych strategii leczniczych i zgłębienie tematyki dotyczącej leczenia hiperbarycznego może przynieść korzyści dla pacjenta. Jednoczesna właściwa pielęgnacja rany może pomóc w uzyskaniu oczekiwanego efektu w stanie miejscowym.

Źródło: Przybylska D., Borzęcki A., Skuteczność leczenia tlenem hiperbarycznym owrzodzeń kończyn dolnych, „Biuletyn Polskiego Towarzystwa Medycyny i Techniki Hiperbarycznej” 2017, nr 24, s. 89-90.