Nagła głuchota to dolegliwość pojawiająca się nagle i charakteryzuje się niespodziewaną częściową lub całkowitą utratą słuchu w jednym lub obu uszach, bez konkretnej przyczyny. Mimo, iż nie stanowi zagrożenia dla życia, wywołuje poczucie utraty zdrowia i pogorszenie jakości życia. U większości chorych głuchota pojawia się nagle w momencie przebudzenia, przy prawidłowym funkcjonowaniu słuchu w dniu poprzednim. Pacjenci skarżą się na uczucie pełności i zatkania ucha, często podają istnienie uporczywego szumu oraz zawrotów głowy.
W 2000 r. Narodowy Instytut Głuchoty i Innych Zaburzeń Komunikatywnych, działający w ramach Amerykańskiego Instytutu Zdrowia, przedstawił ujednoliconą definicję nagłej głuchoty, jako upośledzenie słuchu powyżej 30 dB dokonujące się w ciągu 72 godzin. Dane naukowe z ostatnich lat donoszą o wzrastającej częstości występowania nagłej głuchoty – 10–20 przypadków na 100 000 osób.
HBOT jest skuteczną, potwierdzoną medycznie metodą leczenia nagłej głuchoty. Podczas konferencji ECHM (European Commitee of Hyperbaric Medicine) w Lille w 2004 roku (ECHM Consensus Conference) stwierdzono, że podjęcie leczenia w komorze hiperbarycznej skutkuje pozytywnym efektem terapeutycznym – jest to jedyna znana i bezpieczna metoda zwiększającą ciśnienie parcjalne tlenu w uchu wewnętrznym o 204%. Poprzez poprawienie właściwości reologicznych i mikrokrążenia zabiegi w komorze hiperbarycznej optymalizują warunki regeneracji struktur ucha wewnętrznego.
Cel badań:
Analiza czynników wpływających na wynik leczenia w komorze hiperbarycznej w ciśnieniu 2ATA z podaniem 100% tlenu medycznego u pacjentów z idiopatyczną nagłą utratą słuchu.
1. Metoda:
W 2017 roku badania objęły grupę 77 pacjentów poddanych leczeniu w komorze hiperbarycznej z powodu nagłej utraty słuchu. Hiperbaria tlenowa została wprowadzona jako leczenie wspomagające po niepowodzeniu terapii steroidowej. Słuch mierzony był na podstawie audiogramu czystego tonu przed i po leczeniu w komorze hiperbarycznej na czterech częstotliwościach – 500Hz, 1 kHz, 2 kHz i 4 kHz. Wyniki podzielono na trzy grupy – całkowita poprawa (szczątkowa utrata słuchu ≤ 25 dB), umiarkowana poprawa (wzmocnienie 11-50dB) i brak poprawy (wzmocnienie ≤ 11 dB)
Wyniki:
Pacjenci objęci badaniem odbyli średnio 13 zabiegów w komorze hiperbarycznej. U pacjentów którzy zdecydowali się na podjęcie leczenia w komorze hiperbarycznej w przeciągu 7 dni od utraty słuchu zaobserwowano najlepsze efekty – u 33% nastąpiło całkowite ustąpienie głuchoty a kolejnych 40% pacjentów wykazało znaczną poprawę wyników audiogramu. Wśród starszych pacjentów, którzy podjęli się leczenia w komorze hiperbarycznej z opóźnieniem (powyżej 28 dni od incydentu utraty słuchu) nie odnotowano poprawy słuchu. Osoby, które doświadczyły mniej rozległego ubytku słuchu i poddały się leczeniu w przeciągu 15 dni od utraty słuchu wyniki okazały się zadowalające (umiarkowana poprawa).
Wnioski:
74% pacjentów miało całkowitą lub umiarkowaną poprawę utraty słuchu po zabiegach w komorze hiperbarycznej. Szybkie wprowadzenie leczenia w komorze hiperbarycznej, cięższy stopień utraty słuchu i młodszy wiek były najlepszymi czynnikami predysponującymi do poprawy wyników audiogramu. Słabe wyniki zostały zaobserwowane u pacjentów w starszym wieku którzy zwlekali z podjęciem leczenia w komorze hiperbarycznej o 28 dni od utraty słuchu.
2. Metoda:
W badaniach prowadzonych w 2007r. przez polskich uczonych wzięło udział 9 pacjentów w wieku 37-60 lat, u których stwierdzono nagłą idiopatyczną utratę słuchu przy wykorzystaniu audiometrii tonalnej progowej. Kryterium postawienia diagnozy było upośledzenie słuchu powyżej 30dB dla trzech kolejnych częstotliwości w zakresie 0,25-8 KHz oraz czas od wystąpienia incydentu nieprzekraczający 14dni. Badanych poddano 10 zabiegom w komorze hiperbarycznej przy jednoczesnym leczeniu farmakologicznym. Po zakończeniu leczenia dokonano ponownego badania audiometrii tonalnej progowej.
Wyniki:
Wyniki badań z 2007r. zebrane przed i po zastosowaniu leczenia w komorze hiperbarycznej porównano i otrzymano statystycznie znaczące dane dla częstotliwości 500, 1000, 1500, 3000, 4000, 6000 i 8000 Hz, co przedstawia wykres:
Brano pod uwagę także czas, który upłynął od wystąpienia incydentu nagłej utraty słuchu do rozpoczęcia tlenoterapii. Odnotowano istotnie statystyczną poprawę słuchu dla częstotliwości 500 Hz i 3 KHz przy założeniu, że leczenie rozpoczęto po 6 dniach od pojawienia się nagłej głuchoty.
Wnioski:
77% leczonych zgłosiło zmniejszenie subiektywnie odczuwanych dolegliwości oraz u nikogo nie zaobserwowano negatywnych skutków terapii, które warunkowałyby jej zakończenie.
3. Metoda:
W 2015r. opisano studium przypadku 32-letniego pacjenta z nagłym pogorszeniem słuchu ucha prawego oraz uczuciem zatkania ucha lewego z towarzyszącymi obustronnie szumami usznymi od ponad 2 miesięcy. W audiometrii tonalnej wykazano niedosłuch czuciowonerwowy prawostronny do 55dB. U pacjenta wdrożono terapię hiperbaryczną wynoszącą 15 zabiegów w skojarzeniu z leczeniem farmakologicznym.
Wyniki:
U 32-letniego pacjenta nastąpiła całkowita poprawa słuchu po prawej stronie oraz subiektywna poprawa słyszenia po stronie lewej
BIBLIOGRAFIA
1. Ocena wyników leczenia nagłej głuchoty idiopatycznej z zastosowaniem terapii tlenem hiperbarycznym, M. Jadczak, P. Rapiejko, I. Kantor, K. Szczygielski, J. Usowski, J. Piechocki, D. Jurkiewicz, Otolaryngologia Polska 2007, LXI, 5
2. NAGŁA GŁUCHOTA LECZONA TLENEM HIPERBARYCZNYM (HBO) – OPIS PRZYPADKU, M.Fal, J. Piechocki, M. Morawska-Kochman, M. Michałkiewicz, T. Kręcicki , POLISH HYPERBARIC RESEARCH 2(51)2015
3. Hyperbaric Oxygen Therapy as Salvage Therapy for Sudden Sensorineural Hearing Loss, Jakov Ajduk, Mihael Ries, Robert Trotic, Ivana Marinac, Kovacic Vlatka, Vladimir Bedekovic, The Journal of International Advanced Otology 2017; 13(1):61-4