LECZENIE zaburzeń ze spektrum autyzmu poprzez wykorzystanie tlenu hiperbarycznego- przegląd badań

mar 16, 2015

0

LECZENIE zaburzeń ze spektrum autyzmu poprzez wykorzystanie tlenu hiperbarycznego- przegląd badań

Daniel A Rossignol, James J Bradstreet, Kyle Van Dyke,Cindy Schneider, Stuart H Freedenfeld, Nancy O’Hara, Stephanie Cave, Julie A Buckley,Elizabeth A Mumper, Richard E Frye Hyperbaric oxygen treatment in autism spectrum disorders Med Gas Res. 2012; 2: 16.

HYPOPERFUZJA U OSÓB Z AUTYZMEM
Liczne badania naukowe potwierdzają występowanie zjawiska hypoperfuzji (zmniejszonego przepływu krwi) u osób z zaburzeniami rozwoju ze spektrum autyzmu w porównaniu do zdrowych grup kontrolnych (na podstawie badania PET, SPECT oraz fMRI). Koreluje to z jednoczesnym współwystępowaniem takich objawów jak powtarzające się zachowania, wyjątkowe upodobania, zaburzenia ekspresji emocji i obniżony poziom rozwoju mowy. Ponadto, istnieje związek miedzy perfuzja a wiekiem dziecka ASD (im starsze dziecko tym niższa perfuzja).
Niezwykle ciekawym jest fakt potwierdzony w wielu procesach badawczych na różnych grupach pacjentów, że HBOT istotnie poprawia poziom perfuzji krwi w mózgu (co potwierdzają wyniki badań SPECT). Dotychczas badano przede wszystkim (otrzymując taki właśnie rezultat) osoby po urazowych uszkodzeniach mózgu i z innymi problemami neurologicznymi.

PROCESY ZAPALNE U OSÓB Z AUTYZMEM
Wyniki wielu badań naukowych pokazują współwystępowanie stanów neurozapalnych, nieprawidłowości immunologicznych i/lub zapaleń żołądkowo-jelitowych. W 416 publikacjach autorzy wskazują istotną rolę procesu zapalnego i nieprawidłowości immunologicznych u dzieci z ASD ( w tym 65 publikacji nt konkretnie neurozapalenia oraz 31 bezpośrednio opisujące stany zapalne w obrębie układu pokarmowego dzieci z autyzmem). Badania te są bardzo zaawansowane i w większości dotyczą występowania m.in. mediatorów zapalnych (TNF-alfa i neoproteriny).
Analogicznie jak w poprzednim zagadnieniu, istnieje mnóstwo naukowych potwierdzeń wpływu przeciwzapalnego terapii hiperbarycznej. Są to badania, które były prowadzone zarówno na zwierzętach jak i ludziach. HBOT powoduje zmniejszenie poziomu produkcji prozapalnych cytokin (TNF-alfa, interferon-gamma, IL-1, IL-6).
W jednym z badań prowadzonych na dzieciach z autyzmem zauważono znaczne zmniejszenie się poziomu parametru zapalnego CRP, co łączyło się z obserwowalną pozytywną zmianą w zachowaniu tychże dzieci.

DYSFUNKCJE MITOCHONDRIALNE W AUTYZMIE
Ponad 140 artykułów naukowych daje dowody na to, że u osób z zaburzeniami rozwoju ze spektrum autyzmu występują poważne dysfunkcje mitochondrialne. Także w tym zagadnieniu terapia hiperbaryczna staje się potencjalnym sposobem leczenia (co pokazują wyniki badań na zwierzętach i ludziach). Wśród korzystnych zjawisk jest m.in. wzrost aktywacji transkrypcji i replikacji mitochondrialnego DNA.
Jedno z wielu badań przeprowadzonych na 69 pacjentach z urazowym uszkodzeniem mózgu pokazało jednoznacznie wzrost utlenienia mózgu, wzrost mózgowego przepływu krwi oraz zmniejszenie poziomu CSF.HBOT także poprawiło procesy metabolizmu mózgowego i funkcji mitochondrialnych. Niestety tylko jedno badanie zostało przeprowadzone w zakresie oceny mitochondrialnej u dzieci z autyzmem dając ogólny efekt poprawy funkcjonowania.

Reasumując…
Terapia hiperbaryczna aplikowana dzieciom ze spektrum autyzmu ( do 1,5 atm, 100% tlenu) powoduje:
– poprawę perfuzji krwi w mózgu,
– zmniejszenie markerów procesu zapalnego,
– nie przyczynia się do zwiększenia stresu oksydacyjnego (wbrew wcześniejszym przypuszczeniom)
Zdecydowana większość badań naukowych dotyczących powiązania terapii hiperbarycznej i dzieci z ASD, wykazuje poprawę w wielu obszarach funkcjonowania.
Terapia ta wiąże się z niewielkim ryzykiem skutków ubocznych (dotychczas wskazywane objawy to dyskomfort w obrębie uszu, zapalenie ucha, nadwrażliwość słuchowa) oraz jest dobrze tolerowana.
Konkluzja autorów publikacji – HBOT JEST BEZPIECZNĄ I POTENCJALNIE EFEKTYWNĄ METODA LECZENIA DZIECI Z ZABURZENIAMI ROZWOJU ZE SPEKTRUM AUTYZMU.

Więcej do przeczytania w artykule do ściągnięcia ze strony http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pmc/articles/PMC3472266/